Yasemin kokuyor hava. Yine akşam serinliği, yine mahcup, utangaç yaseminler.
Ilık rüzgarla karıştıkça kokuları nefesime, sen geldin aklıma.
Sadece akşam, sadece yasemin kokusu değil aklıma düşüren.
Hiç bir şey kaldırmıyor zaten, aklımdan, gönlümden seni.

Sükunet ve huzur. Hüzün ve huzur. Özlem ve huzur.
İncecik bir perde var aralarında. Sende de öyle.
Tahinle pekmez gibi işlemiş  iyice bir birine.

Bayramlar yaparken elin ayağın, hüznü serpiyor aleme, gözlerin, bakışların.
Tam içinin tenhasında saklanacakken, rüzgarları kovalıyor korkularının.
Işıltın gözlerimi aralıyorken, kayıyor ümit semamdan kutup yıldızın.
Sesinin yankıları, açarken ruhumu, susuyorsun lal olup, büsbütün.

Adımı buluyorum gönül defterinde, tam ben buyum diyecekken,
Yıkıp destanları viran eyleyip, tek kelam bırakmıyorsun yazılı.

Ben acemi mürit sen üstat mürşit.
İzin vermiyorsun, yol haritana bakmama.
Halinden toplamamı istiyorsun tüm şifreleri.
Acizim, bilmezim insaf et kıyma bana.

Sakinsin, telaşın yok. kendinden emin, ustaca bakıyorsun halime.
Ümidin var, olacak olacak diyor gülüşün. Ah bir de ben güvensem kendime.
Kattı karıştı içim, içimi yine.
Işığın gelmese önüme, parmaklarım parmaklarımı bulamayacak.
Kirpiklerim tel tel dağılıp, usulünce dizilip duramayacak.
Dudaklarım taş kesilip, renginden yoksun, gözlerine gülmek için bükülmeyecek.

Yasemin kokuyor gece yine. Senin gibi mahcup, senin gibi utangaç.
Başımı döndürüyor rayihası. Senin gibi derin, senin gibi ilaç.
Ne olur, biliyorsan bende ki kapıları, al kilitlerini hepsini bir bir aç.
Ümidin yoksa eğer uslanacağımdan,
Oyalanma hemen binip, kanatlı boz atına, arkana bakmadan,hiç durmadan kaç...