Zekan, yüreğin, tavrın, düğüm düğüm yapıyorsun aklımı. İlmek ilmek çözüyorsun beni. Kalbimin ben’i, gönlümün gamzesi, çok seviyorum seni.

Bir günlüğüne yer değiştirsek, bende ki seni görsen ve bilsen, taşır mı yüreğin. Anlar mı idrakin. Bende ne anlama geldiğini. Sana sonsuz anlamlar yükledim, çözemedin hikmetini, bilemedin niyetimi. Olsun mıknatısa sürüklenen demir tozu gibiyim, aciz çaresiz. Beni bedeninin esaretinden kurtar. Ruhunda kalayım. Ruhundan beslenip, ruhumda ağarlayım.

Tek hamlede beni düze çıkaracak şifrelere sahipsin. Aç ne olur onları. Biliyorum benim bile bilmediğim beni, benden iyi bildiğini. Zulüm değil sükutun, ceza değil kapanışın. Sevilen lüzumsuz tavır yapmaz. Sevene ders okutur, ta ki hali güzele dönüşsün. Çirkinliklerden kurtulup kemale erişsin ruhu , kalmasın eksiği.

Saçım başım yolasım var. Ahmaklığıma dövünüp yanasım var. Seni bulunca lal olan dilimi kökünden kesip karıncalara atasım var. Öğreneceklerimi gözümün seyrine feda ettiğim için oysa her anı paha biçilmez öğreti bu bilmeze. Bulamadığım özlerime açılan kapılar sende, ötelerimin dehlizleri gözlerinde. Aynada kendimizle oynuyor gibiyiz, senin yaptıklarından benim ruhumu okuyorum. Benim tavrımdan senin duygularını gözlüyorsun. Aynayız birbirimize.

Korkutan bu işte, aynada gördüğün sensin. Çırılçıplak yüreğini görüyorsun bende. Asıl halini, özünü, bu sun işte. Her kıvrımıyla, tutku, masumiyet, mahcubiyet ne varsa. Öyle yüksek ki enerjisi simanın, camım dağılıp, cilası ufalanıyor aynamın.

Gönül kendine ait olana akar, kendinden olanı yakar. Hayatımın özeti, bilemediğim halimin son cümlesi. Aşk sevgide ölçüyü aşmak, sınırın ötesine geçmektir. Aşk sevginin dozu çoğaltılmış halidir. Her sevgi aşk olmaz ama aşk damıtılmış, defalarca süzülmüş sevgidir KORKMA…

Mutluluk yolunda son dönemeç, sık dişini gönül, sık dişini gönlüm…