Bin boncuklu bir tespihtim senden önce.
Her boncuğu ayrı renk, ayrı malzemeden.
Sedef, oltu, mercan, inci, yakut, zebercet, elmas. Işıl ışıl, usul usul.

Gözlerin kopardı ipimi, dağıttı beni. Saçıldım. Savruldum.
Kaybolan boncuklarım da oldu, avuçlarında kalanlar da.

Zorladım kendimi, bazen yüzlük on tesbih yaptım, bazen beş yüzlük iki tesbih.
Bazen aynı renklerden, kolye, bileklik. Taç yaptım renkleri yakıştırarak.

Neler neler yaptım kendimden, senden sonra.
Ama asla o eski binlik tesbih olamadım. OLAMAM. Olmak istemem.

Her boncuğun cevherine ayrı ışık, ayrı kıymet, ayrı lezzet kattın.
Her birinde ayrı dünyalarımı bildirdin, buldurdun bana.

Sen bana kalan ömrümde ve ebedi alemde alacağım son şekli verecek olansın yar…