Ellerinde hediyeleri ile hazırlanmışlardı, öğleden sonra arkadaşlarına yeni ev ziyareti yapacaklardı. Çok uzun zamandır hayalini kurduğu, zaman zaman tatilsiz çalıştığı, hayalim, tek arzum dediği evi bitmişti. Tamamlanmadan önce ziyaret ettiklerinde her odayı yine gösterir, duvar renginin seçiminden, fayans seçimine kadar ince ince anlatırdı.

Ballandırdığı kadar vardı. İtalyan evlerden şekil, Fransızlardan model, rustik perde, jakuzili banyo derken inanılmaz muhteşem bir ev yaptırmıştı. Koca ömrünü bunun için harcamıştı. Buhar tutmayan fayanslar özeldi kimine göre, akıllı lambalar daha etkileyici başkalarına göre. Mobilyaları o kadar şaşaalı yaptırmasa da olurdu diyenler de vardı, bahçedeki havuzu çok büyük bulanlarda. Neyse ki nihayet bitmişti, artık güle güle oturacak, eğlenip tadını çıkaracaktı. Tüm dostlarını davet etmiş, ikramlar hazırlamış, hayırlı olsun diye de mevlit okunacaktı. 

Arabasına bindi, arkadaşını evinden aldı. Bir iki arkadaşı aldıktan sonra eve ulaştılar, hemen hemen herkes toplanmıştı. Hoş beş faslı, hal hatır sormalar, gülüşüp şakalaşmalarla eksik kalmadan toplanmıştı tüm dostları, çok şık ve çok keyifliydi. Bu gün onundu ve her detayı bıkmadan binlerce kez anlatmasına rağmen yine uzun uzun anlatacaktı. 

Sabah uyandığından beri koşturuyor, kusursuz bir gün olması için çabalıyordu. Ara sıra başı dönmüş, göğsü sıkışmıştı telaştan. Bir ara ciddi ciddi sinesi ağrımış, heyecanını kontrole karar vermişti. İşte hepsi bitmiş, misafirleri, eşi dostu hepsi keyifle yerini almıştı. Sevinçle, "gelmeyen yok, tam kadro tüm dostlarım burada" deyince uğultu bir şekilde, sevildiğine dair çok güzel sözler duymuştu. 

Mevlit başladı, sessizce dinliyorlardı, hareketsiz bir şekilde oturuyordu, bir ara yanındaki arkadaşı dokunarak seslendi, yavaş yavaş sağa doğru kayıp yere yığıldı. Emanet canı çoktan teninden ayrılmıştı. Kimse ne yapacağını bilemedi, güle güle oturmak için yaptığı muhteşem evinde, güle güle oturduğu zaman sadece o yarım saatti. 

Zaman çok iyi bir yoldaş, sen durursun o ara vermez, sen düşersin o sarsılmaz. İstikameti belli, hızı, gayreti belli akar gider. Ayrılık yaşarsın, dibe çöker kalırsın, o durmaz, gözünü kırpacak kadar aralık vermeden akar. Mutlu olursun, en inanılmaz sandığın duyguları yaşarsın, aklın uçuşur sevinçten o umursamaz, devam eder ebedi olana akmaya.

Çözemedik zamanın sihrini, belki o zaman bu kadar çok olmazdı dünya hırsı içlerimizde. Yorulurduk yine ama rahat rahat dinlenirdik. Kırılırdık yine eşe dosta ama çok daha kolay af ederdik. Hayallerimiz olurdu ama uğruna ölmek yerine peşinde mutlu olmayı seçerdik. Hırs olmazdı, bu kadar öğütücü bir kuvvette, çalışmak, başarmak için yetecek kadar olurdu. Kendi emelleri uğruna cana kıyanlar, çalıp çırpanlar, ellerindeki her imkanı kendi menfaatine kullananlar olmazdı.

Yapamadık, zamanın sihrini çözemedik. Kaderin ölçülerini bilemedik. Miskinlik ve başarısızlığa kader, kazanmak ve elde etmeye, zafer dedik. Nerede tıkanıp, nerede kopuyoruz aramadık. Akışı okumayı, sinyalleri takip etmeyi, geleceğe ve gideceğe hazırlık yapmayı hep ihmal ettik. Sadece anlık heveslerle hayat sürenlerin akıbetini, ömrünü ahiret muradına bağlayanların tatlı sonunu, dünya için çırpınanların savaşını, hep uzaktan izledik. Biz kendi adımıza, adım atıp, kendi muratlarımızı eleyip silkelemedik.

Oysa zaman sadece yanımızda yürür, sen durursun o gider. Sen kalırsın o devam eder. Eşini, dostunu, işini, çocuğunu alır hayat, o akar gider üstünden. Hiç bir an durmaz. Bu akışta saklı bütün marifetler, sırlar, gizler. Sen sadece kendi heybene biriktirdiğinden sorumlu, biriktirememekten sorunlu iken o sana iltimas etmeden uçup gider.

Acılar hafifler onun hızlı akışıyla, heyecanlar coşkuya dönüşür, etrafımızdan süzülüp gidişinde. Bekleyişler uzar, korku ve telaşlarda kısalır, küçülür. Zaman bizim yalın yoldaşımız. Gölge gibi yakınımızda, gök gibi uzağımızda. Ne tuzak kurar, ne düşman kovar. O yalnızca yolunda bir nehir gibi, yavaş uslu akar.

Zaman aktı, keyif alanlar zevkle seyrine baktı. Canı sıkılanlar, oflayıp pufladı. Canı yananlar, şifa aradı. Ölenler, Fatiha' lar dualar bekledi, buldu. Ateş düştüğü yeri alev alev yaktı, zaman yine sessizce aktı. Hayat devam ediyor, insan zamanın refakatinde sadece onunla akıyor. 

Hayat her şeye rağmen devam ediyor.